Het is als een nieuwsbrief waar je je nooit voor hebt aangemeld, maar waarbij de optie unsubscribe simpelweg ontbreekt. Er staat zelden iets in wat je echt wilde weten (‘de kleuters hebben ter ere van het thema ‘fruit’ allemaal een appel gegeten!’). Maar als je ze niet leest, blijkt er altijd net een stuk cruciale informatie in te hebben gestaan, waardoor jouw kind als enige niet wist dat het vrijdag ‘Smurfendag’ was en het grut blauwgeschminkt en witgemutst op school had moeten verschijnen. En o ja: thuis een smurfendans hadden moeten instuderen. ‘PS: Wanneer ouders als Gargamel of Azraël komen wordt dat zeer gewaardeerd!’

Nu ben ik hier niet om mij te beklagen over de inhoud van die mails (nou vooruit, een beetje). Ik begrijp heus dat ze moeten worden verstuurd. Waar ik vooral aandacht voor wil vragen is het curieuze feit dat binnen gezinnen met meerdere ouders, vaak maar één van de ouders in staat blijkt die dingen ook daadwerkelijk te openen. Ook als beide ouders werken. En, vergeef me de generalisatie, maar bij heterostellen zijn het in negen van de tien gevallen toch echt de moeders die de eindeloze informatiestroom vanuit instanties en onderwijsinstellingen verwerken.

En voordat ik allemaal verontwaardigde mannen in mijn mailbox krijg (zal je zien dat ze ineens toch weten hoe e-mail werkt), wil ik in my defense graag toevoegen: dit zeg ik niet alleen, mannen zeggen het zelf ook. Zo hoorde ik onlangs twee mannen in een podcast uitleggen dat vrouwen inderdaad meestal het overzicht bewaren over alle kindgerelateerde mails, moetjes en activiteiten. En mannen meestal niet. Maar dat was geen onwil of zo, maar gewoon het fundamentele verschil tussen de aangeboren talenten van mannen en vrouwen. Vrij vertaald: het is geen laksheid, maar gewoon de natuur.

Ah. De Natuur: we staan er in dit land over het algemeen vrij onverschillig tegenover. Je zou bijna vergeten dat het hele concept nog bestaat. Maar zodra je de wondere wereld van het ouderschap betreedt, word je er ineens weer vrijwel dagelijks mee om de oren geslagen. Vaak om onwelgevallige zaken, zoals ongelijkheid op de werkvloer of een onevenwichtige taakverdeling thuis, te verklaren. Bij voorkeur met een uitleg waar de woorden ‘jagers-verzamelaars’ en ‘evolutionair’ lekker vaak in voorkomen, voor wat biologisch cachet.

Evolutionair gezien waren vrouwen natuurlijk verzamelaars en daardoor zijn ze evolutionair gezien superieur in het openen van e-mails over zwemles en het last minute knutselen van rijstewafel-traktaties in de vorm van Shaun het Schaap, snap je? Mannen niet, want mannen zijn evolutionair gezien jagers, snap je? En daardoor zijn zij genetisch zo geprogrammeerd dat zij onmogelijk e-mails kunnen openen. Of dingen in de agenda kunnen zetten. Behalve op hun werk, in al die leidinggevende functies die ze vervullen. Daar lukt het gek genoeg dan weer wel. Ook dat is de natuur.

Tja, kinders. Hoe die natuur dat toch allemaal bekokstoofd heeft. ‘t Is fascinerend.

Wij zijn er thuis helaas tot onze grote schok achter gekomen dat ik een zeldzame evolutionaire afwijking heb, waardoor ik als vrouw geen groter talent blijk te hebben voor schoolmails en andere kutklusjes dan de man des huizes. Zal je net zien, maak je kinderen met een vrouw, tref je net een anomalie der natuur. Ontzettend vervelend voor alle betrokken partijen natuurlijk. Maar we proberen het zo goed mogelijk op te lossen.

Door bij wijze van experiment allebei af en toe de schoolmails openen. Door allebei de kindgerelateerde activiteiten in de agenda te zetten. Door elkaar er allebei aan te helpen herinneren dat we voor aanstaande vrijdag nog geen Gargamel-kostuum hebben gefixt en nog Azraël-kleurige schmink moeten kopen. Beetje overleggen, beetje taken verdelen, beetje samenwerken. Daar schijnen wij homo sapiens van nature dus best wel goed in te zijn. Ik zou bijna zeggen: dat heeft de evolutie zo bepaald.

Floor Bakhuys Roozeboom: 'Vrouwen denken uiteindelijk toch: hoe komt het dat ík alles regel?'Lees ook

Deze column verscheen eerder op LINDA.nl. Hier lees je een nieuwe column van Floor.