Harvey Weinstein

Na Bill Cosby is een tweede #metoo-dader schuldig bevonden aan verkrachting: gisteren werd de rollator van Harvey Weinstein door zijn advocaat de rechtszaal uit geduwd, de man zelf werd geboeid afgevoerd richting gevangenis. Een belangrijke overwinning voor vrouwen overal ter wereld: dit is het bewijs dat machtige daders niet zomaar meer weg kunnen komen met geweld tegen minder machtigen. Hopelijk krijgt Weinstein de volle mep gevangenisstraf en komt hij nooit meer vrij.

En hopelijk gaat de rechter niet mee in de eis van zijn advocaat dat hij een speciale, afgesloten (en ongetwijfeld luxueuze) afdeling in de gevangenis krijgt. Weinstein heeft lang genoeg een voorkeursbehandeling gekregen, het recht daarop heeft hij lang geleden al voorgoed verspeeld.

Lees ook
Aafke ergert zich in het OV: ‘Alsof mensen niet doorhebben dat iedereen meeluistert’

Overwinning

Hoe belangrijk de overwinning ook is, er vallen nog genoeg kanttekeningen te plaatsen. Zo werd Weinstein gisteren vrijgesproken van ‘predatory behaviour’, oftewel: het stelselmatig jagen op vrouwen, als een roofdier. Terwijl, als op iemand het woord ‘stelselmatig’ van toepassing is, dan is het wel op Weinstein. De afgelopen drie jaar hebben tientallen vrouwen hun verhaal over hem gedaan, en zijn gedrag vertoonde een onmiskenbaar patroon.

Jonge filmprofessionals uitnodigen voor een meeting, hen vervolgens ontvangen op een hotelkamer, hen dwingen een massage te geven, et cetera. Weinstein had duidelijke tactieken. Bovendien had hij net als Bill Cosby een heel systeem opgetuigd om zijn misdaden onder de pet te houden. Hij kocht zijn slachtoffers af met zwijgcontracten, had mensen in dienst om zijn geheime agenda’s te beheren, en betaalde een leger advocaten om slachtoffers te intimideren. Het verdoezelen van verkrachting was deel van Weinsteins bedrijfsvoering. Als dat al niet als stelselmatig wordt gezien door het rechtssysteem, dan weet ik het ook niet meer.

Lees ook
Carol over haat-liefde verhouding met sauna: ‘Je wordt als preuts gezien’

Rechtssysteem

Daarnaast blijft het voor slachtoffers een immense lijdensweg om uiteindelijk tot een gedeeltelijke veroordeling te komen. Deze vrouwen zijn allereerst verkracht, en leven met een trauma. Ze durfden hun verhaal niet te doen, bang om niet geloofd te worden. Als ze zich wel uitspraken, dan werden ze door Weinstein c.s. geïntimideerd, en raakten in sommige gevallen hun baan in de filmindustrie kwijt – en daarmee een droom.

De vrouwen die vervolgens in de media hun verhaal deden herbeleefden hun trauma, en moesten vervolgens omgaan met immense media-aandacht en – opnieuw – intimidatie vanuit kamp Weinstein. De slachtoffers die uiteindelijk in de rechtszaal getuigden deelden voor de zoveelste keer hun pijnlijkste intieme momenten voor het oog van de natie, en mochten urenlang ondervraagd worden door advocaten van Weinstein, waarbij ze werden aangevallen op hun geloofwaardigheid. Een van de slachtoffers kreeg tijdens de ondervraging een paniekaanval, waardoor de rechtszaak tijdelijk werd stilgelegd.

Ons rechtssysteem is zo ingericht dat slachtoffers van seksueel geweld een helse jarenlange lijdensweg moeten ondergaan om hun belager te kunnen berechten. Als daar ooit verandering in komt, dan kunnen we pas echt spreken van een overwinning.