Renée’s baby Zoë is 1 jaar en ‘ex-nachtbraakster’. Elke nacht werd ze, tot wanhoop van Renée, meerdere keren huilend wakker. Dankzij een slaapcoach verbraken ze het patroon en slapen ze eindelijk allemaal door.
Vooral de hopeloze nachten die we met z’n drieën eindigden voor Baby TV zal ik niet vergeten. Gehypnotiseerd sliepen wij met onze ogen open, terwijl onze baby ons bekogelde met drie reservespenen en de afstandsbediening.
Om eerlijk te zijn, verwachtte ik er niet veel van. Het was vrijdagavond 20:30 uur en mijn vriend en ik zaten klaar voor een online meeting met slaapcoach Anne-Mieke de Boer van Slaapkops. Na de zoveelste slapeloze nacht besloten we het maar te proberen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Natuurlijk hadden we zelf al een heleboel dingen geprobeerd. Van eindeloos wiegen naar ‘gecontroleerd’ laten huilen tot bij ons in bed laten slapen: you name it, we did it. Dat onze baby medisch gezien iets mankeerde, was uitgesloten. Bij het consultatiebureau was ze al meerdere keren helemaal nagekeken. Ook liepen we bij een osteopaat en volgens hem had ze na een aantal behandelingen echt beter moeten slapen. Tja, niet dus…
Wie weet had de slaapcoach nog tips waar we iets mee konden. In de hoop dat onze partygirl zou slapen, plande ik de afspraak zo laat mogelijk. En inderdaad, ze lag er rond die tijd in, maar ondertussen schreeuwde ze ook het hele huis bij elkaar. Zucht. Dat beloofde weer een lange, zware avond te worden.
Partygirl Zoë even in dromenland
Aandachtig hoorde Anne-Mieke ons verhaal aan. Of eigenlijk mijn verhaal, want mijn vriend was alweer naar boven om onze dochter een beetje te kalmeren. “Ik heb het gevoel alsof ik compleet gefaald heb”, zei ik. “We hebben al twee zoons en zij sliepen ook niet al te best, maar zo bont als hun zusje maakten ze het nooit. Vanaf haar geboorte slaapt ze al slecht. Ik denk dat we zo’n drie tot vier uur per nacht slapen. En natuurlijk, het hoort erbij, maar ik weet af en toe niet waar ik het zoeken moet. Overdag doet ze hazenslaapjes van maximaal een half uur en is ze altijd narrig en boos. ’s Avonds valt ze wel in slaap. Maar daarna wordt ze elk uur huilend wakker, tot diep in de nacht. Uiteindelijk leggen wij haar dan uitgeput tussen ons in bed. Terwijl zij tevreden BabyTV kijkt, sluiten wij even onze ogen. Dat duurt overigens niet lang, want meestal krijgen we óf een kopstoot of een speen tegen ons hoofd gekletterd. Dus dan staren we maar weer apathisch voor ons uit.”
Lees ook
Simon Keizer: ‘Mijn dochter vond het nodig gemiddeld acht keer per nacht huilend wakker te worden’
Terwijl ik mezelf hoorde praten, kon ik wel janken. We waren zo gelukkig toen Zoë geboren werd. Na het verlies van haar zussen was zij het mooiste geschenk dat wij ons konden wensen. En nu zat ik alleen maar te klagen. Ondertussen voelde ik me zwaar te kort schieten naar mijn kind. Alsof het voor haar leuk was om zo slecht te slapen. Gelukkig stelde Anne-Mieke mij direct gerust. “Het is volkomen begrijpelijk hoe het allemaal zo gekomen is. Zoë heeft alleen waarschijnlijk nooit geleerd om zelf in slaap te vallen en dat gaan we vanaf nu veranderen.” Door de warmte, doch stelligheid in haar stem, voelde ik mij meteen op mijn gemak. Misschien kwam het nu toch echt goed allemaal.
Met een op maat gemaakt slaapplan voor Zoë sloten we anderhalf uur later af. De boodschap was duidelijk. Het ritme van Zoë moest ‘gereset’ worden. Dit hield in:
– nog maar één slaapje overdag (in plaats van twee hazenslaapjes met drie uur ertussen);
– een wakkervenster van vijf uur (de tijd dat Zoë achter elkaar wakker is);
– veel eerder naar bed (om 19:00 uur moet ze er echt in liggen);
– alle lichten uit (hoe donkerder, hoe beter voor Zoë’s aanmaak van melatonine);
– een uur voor bedtijd geen tv aan (ook niet op de achtergrond);
– overdag veel naar buiten (lekker wandelen met de hond);
– consequent blijven (alleen sussen als ze wakker wordt en niet meer uit bed halen, ook niet als ze huilt).
Vol nieuwe energie gingen mijn vriend en ik de strijd aan. Dit konden wij, dit gingen we doen! Als een soort mantra herhaalde ik het voor mezelf de daaropvolgende dagen. Na een geheel slapeloze eerste nacht (een record, ‘normaal’ pakten we met moeite toch wel drie uurtjes) sliep Zoë de tweede nacht al tot vijf uur door! En de derde nacht zelfs tot zeven uur ’s ochtends! Het was ongelooflijk, het werkte gewoon. En het beste van alles: Zoë werd opeens een heel ander kind. Overdag was ze veel relaxter en vrolijker en ’s avonds sliep ze heel gemakkelijk in. Hierdoor zat ik opeens om 19:10 uur alweer beneden op de bank, klaar voor de avond.
Heerlijk uitgeslapen en een stuk vrolijker overdag
Inmiddels zijn we twee weken verder. Zoë heeft al die tijd niet meer bij ons in bed geslapen en wij tukken weer heerlijk een normale nacht door. Of nou ja, bijna dan. Dankzij doorkomende kiezen is het momenteel ’s nachts weer een klein beetje ‘feest’, maar gelukkig duurt dit nooit zolang. Ik heb in ieder geval goede hoop!
Lees ook
Slaapexpert reageert op tips voor doorslapen baby’s: ‘Speen lost het niet op’
