Fabiënne Steenwinkel (22) uit Beusichem groeide op in een gezin dat zich niet erg bezighoudt met het geloof. Nu bidt ze vijf keer per dag en doet ze mee aan de ramadan. Inmiddels is ze bijna drie jaar bekeerd tot de islam.
“Ik haal hier mijn kracht en rust uit en het maakt me een beter persoon.”
Op haar vijftiende werkte Fabiënne bij de Albert Heijn in Culemborg. Daar werd haar interesse in het geloof gewekt, vanwege de ramadan van haar Marokkaanse collega’s. “De meiden met wie ik werkte waren super gastvrij en vroegen of ik ’s avonds mee kwam eten. Het was heel gezellig en ik vond het lief dat ze mij uitnodigden.”
“Tijdens die ramadan mocht ik van hun families zo vaak mee-eten als ik wilde en raakte ik uiteindelijk goed bevriend met de twee meiden. Ik vond het prettig om bij hun families te zijn en er hing een fijne sfeer. Na het eten kreeg ik soms boeken mee naar huis, omdat ik aangaf dat ik meer over het geloof wilde leren. Zo is het balletje gaan rollen.”
De jaren erna hield Fabiënne zich bezig met het lezen van de koran, verdiepte ze zich online in lezingen over de islam en vroeg ze haar vriendinnen alles wat ze over het geloof wilde weten. “In die jaren heb ik me ook verdiept in andere religies, om te zien op welke vlakken ze met de islam overeenkwamen en verschilden. Toen voelde ik eigenlijk al snel dat ik me het fijnst voelde bij de islam.”
In de zomer van 2018, bijna drie jaar geleden, besloot Fabiënne zich officieel te bekeren. “Ik was eigenlijk al een hele tijd overtuigd dat ik het wilde, maar ik zette de stap maar niet om daadwerkelijk te bekeren. Toen mijn vriendin vroeg of er iets was wat me tegenhield, kon ik niets verzinnen. Waar wacht ik eigenlijk op, dacht ik.”
“Toen ze me vroeg hoe ik me erbij zou voelen als ik zou overlijden als niet-moslim, wist ik dat ik dat niet wilde. Er was niets meer waar ik over moest nadenken. Ik was er al jaren mee bezig en ik wilde het zo snel mogelijk. Vrijdag is een bijzondere dag in de islam, dus we hebben meteen een afspraak gemaakt bij de moskee voor de vrijdag daarna.”
De ceremonie in de moskee was voor Fabiënne een emotionele gebeurtenis. “Ik mocht kiezen of ik de Shahada (de islamitische geloofsgetuigenis) privé of voor alle vrouwen in de moskee wilde reciteren. Ik koos voor het laatste. Na de plechtigheid kwamen alle vrouwen naar me toe om me te knuffelen en me te vertellen hoe goed ik het had gedaan. Het was echt een heel mooi moment.”
Diezelfde avond vertelde Fabiënne het haar ouders. “Mijn moeder had al een aantal jaar door dat ik er mee bezig was. Ze zag de boeken op mijn kamer en had me weleens gevraagd hoe het daarmee zat. Het was dus voor mijn ouders geen totale verrassing. Het was voor hen meer de vraag wanneer ik zou bekeren en niet zo zeer óf ik zou bekeren.”
“Toch vond ik het lastig om te vertellen. Niemand in ons gezin is moslim, dus je voelt – volledig onterecht – toch een soort onbegrip. Toen ik het vertelde was het best emotioneel, maar ik ben heel dankbaar voor hoe ze reageerden. In de afgelopen jaren hebben mijn ouders gezien dat het geloof me heel positief heeft beïnvloed en supporten ze me. Hetzelfde geldt voor mijn vrienden.”
Fabiënne wil, juist in deze periode, graag laten zien dat de islam heel positief en liefdevol is. “Ik was als puber niet op m’n bekkie gevallen en ik hield niet echt rekening met andere mensen. Ik deed lekker wat ik wilde. Door de islam heb ik aan mezelf gewerkt, ging ik letten op hoe ik over anderen praat en zorg ik dat ik goed ben voor mijn medemens. Het heeft mijn gedrag en mindset op een heel positieve manier veranderd. Naar andere mensen, maar ook naar mezelf.”
Haar advies aan mensen die bekeren én hun families en vrienden is simpel: “Het is belangrijk om niet met een gesloten hart het gesprek in te gaan. Al ben je het er niet mee eens, zorg dat je wel belangstelling toont. Het is cruciaal om goed te communiceren. Zowel vanuit de familie, als vanuit degene die bekeert. Veel mensen hebben een slecht beeld van de islam, terwijl het zó’n mooi geloof is.”
