Het verhaal van Leonie

“Ik voelde me al een hele tijd niet lekker. Ik had een longontsteking gehad die maar niet overging en de ziekte van Pfeiffer. Door dit alles was ik al een lange periode flink beroerd en kwam ik veel bij de huisarts. We hadden eerder nooit aan een zwangerschap gedacht toen ze op een gegeven moment zei: ‘Kun jij niet zwanger zijn?'”

Leonie, die op dat moment vrijgezel was, vertelt dat ze de pil slikte, maar wel een aantal antibioticakuren had gehad. Ook had ze een vaste bedpartner, dus er was wel een kans op een zwangerschap. Een test gaf vervolgens heel snel aan dat ze in verwachting was. Een (inwendige) echo volgde die middag.

Volgroeide baby

“‘Er zit een volgroeide baby in je buik’, zei de echoscopist. Ik was in shock en mijn eerste reactie was: dit kan helemaal niet.” De baby bleek al zó volgroeid dat Leonie overtijd was. Een doorverwijzing naar het ziekenhuis volgde, waar bleek dat ze ruim 40 weken zwanger was. Ook maakten de artsen zich zorgen om de gezondheid van het kindje.

“Ik voelde me heel schuldig. Tijdens de zwangerschap heb ik gedronken en gerookt. Ik was bang dat ze ziek was of iets zou mankeren.” De zes dagen dat ze op de bevalling moest wachten, waren voor Leonie een ‘hel’. Ook werd ze in het ziekenhuis raar behandeld, vertelt ze.

‘Circusattractie’

“Op een gegeven moment kwamen er achter elkaar verpleegsters bij me langs die ik nog nooit had gezien. Ze gingen op de rand van mijn bed zitten en zeiden: ‘Nou meid, wat gebeurt jou nou?’, ‘Meid, wat een verhaal, hè?’, ‘Wist je het echt niet?’. Aan alles merkte ik dat ze op sensatie uit waren. Ze behandelden me als een circusattractie. Ik was ook echt intens blij dat ik een kindje kreeg, maar het leek alsof dat er niet mocht zijn. Omdat het een ongeplande en ongecontroleerde zwangerschap was.”

Leonie kreeg gelukkig veel steun van haar ouders en vriendinnen. Ze vroeg zich wel lang af hoe ze de zwangerschap gemist kon hebben. “Ik slikte gewoon de pil en heb bloedingen gehad. Wel minder dan normaal, maar verder had ik niet echt symptomen. Ik ben niet misselijk geweest, heb geen zwangerschapsbuik gehad; ik droeg al mijn spijkerbroeken nog.”

Geen zwangerschapssymptomen

“Wel was ik extreem vermoeid en ook benauwd, maar dat kon komen door de Pfeiffer die ik had of het RS-virus dat heerste op mijn werk. Ik heb een paar keer bloed laten prikken, maar het is daar niet ontdekt.” Uiteindelijk blijkt dat de baby van Leonie heel hoog naar achteren lag. Daardoor had ze geen buik en heeft ze het zo benauwd gehad.

“Ik ben er wel heilig van overtuigd dat wanneer je weet dat je zwanger bent, je het opeens gaat voelen. Ik had haar nog geen één keer gevoeld, maar toen ik wist dat ik zwanger was voelde ik haar door mijn buik bewegen. Toen bedacht ik me dat ik het wellicht eerder had gevoeld, alleen dacht ik op dat moment dat het veroorzaakt werd door mijn darmen.”

Keizersnede

Omdat ze al zo ver overtijd was, is Leonie’s bevalling ingeleid. Uiteindelijk kreeg ze een keizersnede. En gelukkig waren alle zorgen voor niets: haar dochter kwam kerngezond ter wereld.

En de vader van het meisje? “Ik kende hem al sinds de middelbareschooltijd. Na een lange relatie besloten we om verder te gaan als vrienden. Maar wij waren wel altijd twee handen op één buik. Op het moment dat ik wist dat ik zwanger van hem was, heb ik hem gebeld. Het was voor hem net zo’n grote schok als voor mij.”

Vader

“Toen ik in het ziekenhuis lag om te bevallen is hij langsgekomen. Tijdens zijn bezoek was hij wel afstandelijker dan normaal. Na de geboorte van onze dochter heb ik hem gebeld dat ze er was, maar sindsdien heb ik nooit meer een normaal gesprek met hem gevoerd. Het is mogelijk dat hij zo reageert omdat ik de zwangerschap zo laat ontdekt heb.”

“Hij vertelde dat hij het gevoel had dat ik hem in de maling nam. Hij vond dat ik het eerder met hem had moeten delen. Maar als ik het eerder had geweten, dan had ik dat natuurlijk ook gedaan. Hij heeft haar nog nooit gezien… Ik werd plotseling moeder en raakte ook mijn beste vriend kwijt.”

‘Niet serieus nemen’

Ook weet Leonie inmiddels dat veel mensen in haar omgeving er wat van vonden. “Via social media kreeg ik veel berichten. Ik hoorde achteraf zelfs dat er groepsapps zijn geweest met onderwerpen als ‘Wie is de vader?’ en ‘Raad het plaatje’. Toen ik dat hoorde, zat ik gelukkig op zo’n roze wolk dat het mij helemaal niet heeft geraakt.”

De late ontdekking van haar zwangerschap is wel iets wat ze graag anders had gezien. “Ik had vooraf lekker willen babyshoppen en fantaseren. Ook heb ik soms het idee dat mensen me niet serieus nemen als moeder. Dat merkte ik bijvoorbeeld bij de kraamzorg, maar ook al toen ik net bevallen was. Dat maakt me boos. Ik ben volwassen en ik weet heus wel wat ik wel en niet wil voor mijn kind.”

Alleenstaande moeder

“Ik heb ook het idee dat ik door mijn late ontdekking een kruisje achter mijn naam had staan bij het consultatiebureau. Ik moest veel vaker langskomen dan mijn vriendinnen. Ze zeiden dat ze een oogje in het zeil wilden houden, omdat de zwangerschap ongecontroleerd was en ik een alleenstaande moeder ben.”

Het gaat nu supergoed met Leonie en haar dochter. “We wonen vlak bij mijn ouders. Als ze wat groter is kan ze zo door de poort naar ze toe. Ik kan haar geven wat ze nodig heeft, we hebben het goed samen. En ik ben heel blij dat ze in mijn leven is.”

Nog meer verhalen

Op de website van Fiom vind je meer informatie over de campagne en lees je nog meer verhalen van vrouwen die hun zwangerschap laat ontdekten. Zo werd het dochtertje van Marieke binnen 24 uur nadat ze haar zwangerschap ontdekte al geboren, en was Yara door de late ontdekking van haar zwangerschap het vertrouwen in haar lichaam kwijt. “Waarom begon mijn buik niet veel eerder te groeien? Dan had ik het veel eerder geweten en had ik nog voor een abortus kunnen kiezen.”